ม้ามองโกล(ภาคต่อที่1)

ม้ามองโกลกับสงคราม

การทำการรบของนักรบเผ่ามองโกล อ้างถึงหนังสือ “เจงกีสข่าน มหาบุรุษผู้เปลียนโลก” เขียนโดย แจ็ค วอเตอร์ฟอร์ด แปลโดยวิชัย รักศรีอักษร และ หลายๆ Entry เกี่ยวกับเรื่องราวของเจงกีสข่านในอินเตอร์เนต

“นักประวัติศาสตร์หลายคนคิดว่า จักรพรรดิเจงกิสข่านทรงพระปรีชาสามารถยิ่งกว่า Alexander, Hannibal Caesar, Attila และ Napoleonดังจะเห็นได้จากยุทธวิธีการทำสงครามของพระองค์ ซึ่งใช้ทหารม้าที่มีอาวุธคือ ธนูสำหรับยิงโจมตีข้าศึก โดยเจ็งกิสข่านจะทรงสั่งให้กองทัพม้าแสร้งทำเป็นแพ้ถอยหนี เพื่อให้ทหารข้าศึกควบม้าไล่ตามอย่างไม่เป็นขบวน แล้วกองทหารม้าของเจ็งกิสข่านก็รวมตัวกันใหม่อย่างเป็นระเบียบ เพื่อโจมตีกองทัพม้าข้าศึกที่ไล่ตาม การมีทักษะในการควบและบังคับม้าสูง ทำให้ทหารเจ็งกิสข่านมีชัยอย่างง่ายดาย

จนเจงกิสข่านสามารถครอบครองดินแดนที่มีอาณาบริเวณกว้างขวางตั้งแต่ทะเลดำ (Black Sea) จนถึงทะเลเหลือง (Yellow Sea) และทุกหนแห่งที่กองทัพมองโกลเดินทางถึง กองทัพก็ได้นำอารยธรรมของถิ่นนั้นมาผสมกับอารยธรรมตนเช่น นำอารยธรรมและเทคโนโลยีของจีน และอิหร่านมาใช้ มีการสร้างปืนใหญ่ให้มีประสิทธิภาพในการยิงสูงขึ้น และเมื่อกองทัพเจ็งกิสข่านพิชิตเอเชียกลาง การติดต่อค้าขาย และแลกเปลี่ยนสินค้าเกษตรกรรมที่เกิดขึ้นทำให้เจ็งกิสข่านสามารถนำชาวนาจีนมาช่วยทำชลประทานของชาวมองโกลได้หลายโครงการ”